باز باران با ترانه با گوهرهای فراوان میخورد بر بام خانه.............
این شعرو خیلی دوست دارم خیلی شاید فکرشم نکنین وقتی میخونمش یا جایی گوشش میدم چه حسی بهم دست میده............من همون دانه های بارانم
من ارغوان 26 سالمه 4ساله ازدواج کردم همسرمو قبل از ازدواج نمیشناختم فقط اینقدر میدونم دوسال منو میخواست بدونی اینکه من اونو ببینم جالبه نه؟یهو یه جوری جور شدو اومد دیدمش وازدواج کردیم قلبش خیلی مهروبونه ولی کنارش خیلی لجباز و مغروره.............

وبلاگم موضوع خاصی نداره فقط یه دفتر خاطراته که شادی وغصه هامو توش مینویسم


در هر صورت مختصری از من وموضوع وبلاگم بود لطفا همینطور نیاینو برین یه بوقی چیزی راستی دوستایی که لینگ نیستن رمز داده نمیشه لطفا تقاضای رمز نکنین............بازم خوش اومدین به خونه ی من